ماه باز هم به نیمه رسید.

امسال هم مثل خیلی از سال های که گذشت ماه شعبان باز به نیمه خودش رسید امّا خبری

از آمدن تو به گوش ما نه .

همه از تولدت خوشحال و شادمان به جشن و پایکوبی مشغول بودند .

همه خوشحال بودن برای اینکه می دانستند که یک امام دارند که قرار است با ظهورش

جهانی را به عدالت دعوت کند و با این عدالت گلستانی به راه بیندازد .

همه خوشحالند برای حضورت برای اینکه هوایشان را داری .

امّا نمی دانم ؟! که چرا باز ما هوای خودمان را نداریم و گاهی دچار لغزش می شویم.