مساوات بین عقل و دل

شاید کمی سخت باشد برای کسانی که حداقل یکبار تجربه یک عشق ِ کورکورانه رو داشتن

یا زین پس قرار این تجربه رو داشت ِ باشند .

همیشه رسید سر دو راهی عقل و دل ، و انتخاب یک مسیر و برگشتن و به پشت ِ سر نگاه

نکردن از اون انتخاب کار بس سخت و دشواری باش ِ .

ای کاش همیشه یک قانون سوم دیگه ای هم برای قدم گذاشتن در مسیری که به هر دو این

عناصر که لازم و ملزوم هم هستند رسید و دست از این افراط و تفریط برای همیشه دست کشید.

و بی خود برای کسی که دوستمون نداره اشک نریخت .

بوی ریا ندهیم لطفا ...

این روزها شاید خیلی‌های‌مان بهش احتیاج داشته باشیم اما نمی‌دانم که چرا هر جا را دنبالش می‌گردم نیست که  نیست. به  قول معروف که می‌گویند گشتم نبود نگرد نیست. این روزها دنبال یک دل می‌گردم که حرف‌های دلم را بهش بزنم اما توی این دوره و زمانه نمی‌شود به کسی اعتماد کنی، حتی صمیمی‌ترین دوستت. انگار همه آدم‌های دور و برت دارند برایت نقش بازی می‌کنند. آن هم چه نقش بازی کردنی. در فیلمی که هیچ وقت صدای کات کردن کارگردانش را نمی‌شنوی تا به تو بگوید عزیزم  اشتباه کردی از اول شروع کن و پلان چند، قسمت چند و نور، صدا، دوربین، حرکت و موضوع... حالا چه فرقی می‌کند که موضوع چه باشد.

احساس می‌کنم یا نمی‌دانم احساس می‌کنی تمام خندیدن‌ها،گریه کردن‌ها، دوستی‌ها و قهرهای گاه و بی‌گاه ما آدم‌ها چقدر مصنوعی به نظر می‌رسد. می‌خندیم از روی ریا، گریه می‌کنیم تا این‌که توجه طرف مقابل‌مان را جلب کنیم. به راحتی باب دوستی را با هرکسی که دل‌مان بخواهد باز می‌کنیم و از آن راحت‌تر زیرآب می‌زنیم مثل آب خوردن و به راحتی دل می‌شکنیم و قهر می‌کنیم.ته دل‌مان با یک حقش بود سر و ته قضیه را جمع می‌کنیم. باز روز از نو، روزی از نو.

واقعا همه ما یک چیز را در زندگی‌های‌مان گم کردیم. آن هم رو راستی و صداقت است. حداقل با خودمان، کاش بیشتر صداقت درگفتار و رفتار می‌داشتیم تا زندگی‌های‌مان و دوستی‌های‌مان رنگ دورنگی و چند رنگی به خودش نگیرد.

تمسخر دیگران مثل تمسخر خود است

یک عده از آدم ها هستند چون فکر می کنند همه چی دارند .

لابد این اجازه را هم دارند تا هر جوری که دلشان بهشان این اجازه رامی دهد _

دیگران را قضاوت کنند.

البته قضاوت در اینحا و از نظر این یک عده آدم یعنی تمسخر و صحبت کردن از هر نکته :

چه از ظاهر طرف گرفت ِیا چیزهای دیگری که شاید اصلا به هیچ کس دیگری حتی ارتباط

نزدیکی نداشته باشد .

امّا این عده قلیل اصلا خوششان می اید که در این امور خود را قاتی کنند و با این کار خود را

خوشحال و راضی نگه دارند و دل دیگران را برنجانند و اصلا هم به این موضوع با این زاویه دید

نگاه نمی کنند.

که تمسخر دیگران مساوی با تمسخر خود است .

+:یادش بخیر بچه گی ها وقتی کسی ما رو مسخره می کرد کف دستمان رو می گرفتیم

جلوش و تند تند پشت سر هم می گفتیم آینه آینه آینه ....

یکسالگی جیمکولو

چه زود گذشت انگار همین دیروز بود که به واسطه یکی از دوستان بلاگفایی سایت جیم رو

پیدا کردم و چند روز بعد در این سایت ثبت نام کردم .

و به فاصله یک روز بعد اش احساس نوازادی که تازه و برای اوّل بار تجربه حضور در این دنیا

ناشناس رو داشت من هم این تجربه را برای بار دیگر امّا این بار در دنیای جیم تجربه کردم .

اوایل نوشتن برام سخت و همچون دوی ماراتون سخت و نفس گیر بود آن هم فقط در میان

حرفه ای های سایت جیم .

امّا با خودم گفتم باید بالاخره از یک جایی شروع کنم و این کلنگ نوشتن را باید از یک نکته ایی

فشار داد و از سر خط شروع به آغاز کردن کرد .

حالا امروز دقیقه بعد از یک سال از گذشتن این تولد و نو پا شدن از نام این نوزاد جیمکولو با یک

نگاه به قسمت مشخصات کاربری ام فقط با 26 مطلب مواجعه می شوم و آن هم با تعداد99 نظر

و کسب امتیاز 3066 امتیاز برای اندوخت ای که حاصل این تلاش یکسال ام شده و چقدر کم است

این تعداد مطالب و این تعداد امتیاز آن هم برای یک سالی که حاصل آن در تقویم هر سالیمان

365 روز دارد . و هر روز این روز ها برای ما میشود یک داستان امّا سهم من از این 365 رو فقط

شده است 26 داستان که این خیلی کم است .

و قراره از این به بعد سهم من از این 365 روز بشود کل سال و تمام ....