قلبم خسته است

گاهی اوقات یک زمان های توی زندگی هر کسی میتون ِ باش ِ که بر اثر بعضی‌حوادث ها تلخ یا

شاید هم بر اثر بعضی از بی مهری ها و بی موالاتی ها اینقدر این بار روی دوش ِ قلبت سنگینی

می کن ِ که این خستگی و فشار مثل ِ‌یک گربه ی وحشی‌چنگ می‌زن ِ روی دیوارهای دلت و

همین روز هاست که تو رو از پا در بیاره .

این سنگینی تا جای پیش می ره که باعث فوران شدن و ترکیدن بغضت میشه و کمی از بار

غمت از روی دوش قلبت کاست ِ میشه ولی تمام نمیشه .

کاش ذهن هایمان همچون صفحه ی کیبورد دکمه ی دلیت داشت تا تمام این غم های‌ روی

ذهن و روحم رو به یک چشم بر هم زدنی پاک می کردم .

شما راهنماییم کنید که چکار کنم در این مورد ؟!