قرارمان باشدسرساعت دلتنگی

جمعه ها مرا یاد تمام دلتنگی هایم می‌ اندازد .

یاد تمام نبودن های که مثل خود بودن است امّا ما توفیق این را نداریم .

که حتی نبودن هایت را احساس یا حتی استشمام کنیم .

جمعه ها بوی تو را می دهد .

جمعه ها بوی یاس های کبود مادرتان فاطمه (س) را می دهد .

جمعه ها بوی غریبی بقیع را بوی تمام سال های غیبت تان را بوی اشک های

نریخت ِ مان را بوی نیامدن ِتان را بوی تو را تو را و تو را می دهد .

جمعه ها آنقدر بوی تو را می دهد که تمامش در گلو بغض می شود و این بغض

هر جمعه می شکند با نیامدنت و این داستان ادامه دارد تا آمدن آن جمعه ای که

فقط بوی تو را می دهد .

آقا جان بیا قرارمان فقط عصر های غم زده غروب جمعه ها نباشد .

بیا قرارمان و وعده دیدارمان باشد سر ساعت دلتنگی .

این روز ها هر جمعه که نه هر روز و هر ساعت دلم برای شما می گیرد و دلتنگ می شود.

ماه باز هم به نیمه رسید.

امسال هم مثل خیلی از سال های که گذشت ماه شعبان باز به نیمه خودش رسید امّا خبری

از آمدن تو به گوش ما نه .

همه از تولدت خوشحال و شادمان به جشن و پایکوبی مشغول بودند .

همه خوشحال بودن برای اینکه می دانستند که یک امام دارند که قرار است با ظهورش

جهانی را به عدالت دعوت کند و با این عدالت گلستانی به راه بیندازد .

همه خوشحالند برای حضورت برای اینکه هوایشان را داری .

امّا نمی دانم ؟! که چرا باز ما هوای خودمان را نداریم و گاهی دچار لغزش می شویم.

اوخواهد آمد

این را خوب می دانم که

وقتی ماه به نیمه می رسد حضور تو  بین مردمان شهر هم پر رنگ تر می شود .

کاش بیشتر این را درک می کردیم .

* انتظارم به ثمر نمی نشیند تا تو نیایی !