چقدر نوشتن از تو کار سختی شده این روز ها برای من شاید اگر قرار بر این بود من از خودم
می نوشتم .
و از چیزهای که هیچ کدامشان رنگ و بویی از تو را برای من تداعی نمی کنند کار آسانی به نظر
می آمد امّا من و تو قرارمان این نبود .
قرارمان این بود از هم بنویسیم از تمام خوبی هایی که چون نقل در دهانمان آب می شود و شیرین
لبخند را بر لبمان چه من و چه تو می نشاند.
نوشتن از تو کار بسیار سختی است حداقل برای منی که هنوز بویی از تو نگرفت ِ ام .
هر وقت دل ِ آسمون میگیره انگاره دل ِ خدا میگیره وقتی دل ِ خدا بگیره انگاه دل ِ بندگانش هم
می گیره و از آسمون بارون و از چش ِ بندگانش اشک جاری میش ِ .
میدونی تشابه بارون اشک چیی‌میتون ِ باش ِ اینکه هر دو تاشون شور مزه اند .
گاهی اوقات یک زمان های توی زندگی هر کسی میتون ِ باش ِ که بر اثر بعضی‌حوادث ها تلخ یا
شاید هم بر اثر بعضی از بی مهری ها و بی موالاتی ها اینقدر این بار روی دوش ِ قلبت سنگینی
می کن ِ که این خستگی و فشار مثل ِ‌یک گربه ی وحشی‌چنگ می‌زن ِ روی دیوارهای دلت و
همین روز هاست که تو رو از پا در بیاره .
این سنگینی تا جای پیش می ره که باعث فوران شدن و ترکیدن بغضت میشه و کمی از بار
غمت از روی دوش قلبت کاست ِ میشه ولی تمام نمیشه .
کاش ذهن هایمان همچون صفحه ی کیبورد دکمه ی دلیت داشت تا تمام این غم های روی
ذهن و روحم رو به یک چشم بر هم زدنی پاک می کردم .
شما راهنماییم کنید که چکار کنم در این مورد ؟!
